چند دقیقه با فرزندم

وابستگی و نسبت فرزند به والدین همیشگی است و سن بردار نیست و جابه جا نمی‌شود.

تلقی‌های متفاوت از "فرزند من" موجب تصمیم‌گیری‌های متفاوت و رفتارهای متفاوت می‌شود.

چرا در برابر بعضی نهی‌های الهی تسلیم نمی‌شویم و به راحتی نمی‌پذیریم ؟

ما در اسلام ، مفهوم فدا شدن( حرام شدن) برای کس دیگری را نداریم.

یکی از شگفتی‌های خلقت این است که همه چیز وابسته به تصمیم و میل من نیست.

فرزند من به دنیا آمد تا تکبر من را از طریق محبت بکاهد.

انسان‌ها به صورت عمومی و عقلانی چه کسی را مدح می‌کنند؟

با تصحیح جهان‌بینی ما، رفتار ما عوض می‌شود؟

با همسر با پذیرش برخورد کنیم نه صبر و تحمل جانکاه.

اثر نوع نگاه ما در نوع رفتارهای ما در زندگی

فرزند را تحمیل از طرف خدا می‌بینیم یا هدیه و عنایت او؟

در تصویر "چند قدم با فرزندم" چه می‌بینیم؟

اولین و مهمترین اتفاق در این هم‌قدم شدن چیست؟

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:" هرکس بچه دارد باید با او در فضای کودکی بازی کند."

کجا باید با فرزند مقتدر و جبار برخورد کنیم؟

از دنیای نوجوانی چقدر می‌دانیم؟

در هم‌قدمی با فرزند، نباید از نقش پدر و مادری دربیاییم.

اگر همه رفتارهای ما کودکانه باشد، بچه کِی بزرگ شود؟

آیا تربیت این است که هرگز "نه" نگوییم؟

بچه‌ها والدین را سقف آسمان‌شان می‌بینند.

ولیّ خدا، کسی است که همزمان، توجه به خدا و خلق خدا را دارد.

پدر و مادر دارای کمالات، فرزند را کمال‌طلب و کمال‌جو بار می‌آورند.