کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به دلالت تنبیه و اشاره. کار شناس محترم دراین درس به تبیین دلالت تنبیه و اشاره پرداخته به اینکه دلالت تنبیه یعنی کلام دلالت می کند بر یک چیزی که این دلالت عرفا مقصود متکلم است. یعنی اگر کلام را به دست مردم بدهیم، می گویند که متکلم آن دلالت را قصد کرده است. ولی صحت کلام توقف بر این دلالت ندارد. چهار مورد برای دلالت تنبیه مطرح شده: 1. ملزوم را ذکر می کنیم و اراده می کنم لازم را. 2. گاهی مخاطب یک کلامی می گوید که در آن کلام یک چیز وجود دارد. در پاسخ کلام خودم را به کلام متکلم نزدیک می کنیم. 3. گاهی من دو فعل را پشت سر هم می آورم که این پشت سر هم آوردن فایده اش این است که معمولا فعل دوم معلوم می شود. دلالت اشاره هیچ کدام از آن دو شرط را ندارد. یک کلام دلالت می کند بر یک چیزی که عرفا مقصود متکلم نیست و صحت کلام هم متوقف بر آن نیست. حال این دلالت یا در یک کلام است یا در دو کلام. جهت دوم در دلالت اقتضاء، اشاره و تنبیه این است که آنها به دلیل حجیت ظواهر حجت است.
يتم استخدام ملفات تعريف الارتباط والتقنيات المشابهة على مواقعنا لتخصيص المحتوى والإعلانات. يمكنك العثور على مزيد من التفاصيل وتغيير إعداداتك الشخصية أدناه. بالنقر على موافق، أو بالنقر على أي محتوى على مواقعنا، فإنك توافق على استخدام هذه الملفات والتقنيات المشابهة.
إعدادات الخصوصية
When you visit any of our websites, it may store or retrieve information on your browser, mostly in the form of cookies. This information might be about you, your preferences or your device and is mostly used to make the site work as you expect it to. The information does not usually directly identify you, but it can give you a more personalized web experience. Because we respect your right to privacy, you can choose not to allow some types of cookies. Click on the different category headings to find out more and manage your preferences. Please note, that blocking some types of cookies may impact your experience of the site and the services we are able to offer.