گزیده درس هفتاد و نُه
بحث در قضایای موجهه بسیطه است که شش مورد از اقسام آن در دروس قبلی مورد بررسی قرار گرفت. در این درس به دو مورد باقیماندهی آن اشاره میشود. پیش از این گفته شد که مرحوم مظفر موجهات را به چهار قسم ذاتی، دائمی، فعلی و امکان تقسیم کرد و سپس ذاتی را به ذاتی ناظر به ذات و ناظر به وصف و دوام را به دوام ذاتی و دوام وصفی و فعلیت را به فعلیت مطلقه و محدوده یا حینیه مطلقه تقسیم نمود. امّا، منظور از امکان، همان امکان عامی است که قبلا به آن اشاره گردید که در برابر امکان خاص قرار دارد. لذا، ممکنه عامه، قضیهیی است که بر سلب ضرورت طرف مقابلِ نسبت که در قضیه بیان شده، دلالت دارد. گفته شد، اگر قضیه موجبه باشد بر سلب ضرورت سلب دلالت میکند و چنانچه قضیه سالبه باشد، بر سلب ضرورت ایجاب دلالت میکند. حینیهی ممکنه، یکی از اقسام ممکنه است؛ امّا امکانش به لحاظ اتصاف ذات موضوع به وصف و عنوان آن میباشد. از این قضیه زمانی استفاده میشود که کسی توهم ثبوت محمول برای موضوع هنگام اتصاف به وصف خاص محال میباشد، داشته باشد
کلیدواژه: اقسام قضیه موجهه بسیطه.