277 قیام سادات حسنی و مخالفت با صادق علیه السلام2 - استاد: حجة الإسلام والمسلمین شیخ حسن میلانی - Notes

درس 2/100 | وقت الدراسة: 5 دقيقة

گزیده درس دوصد و هفتاد و هفت
بحث در حدیث هفدهم باب «ما يفصل به بين دعوى المحق و المبطل في أمر الإمامة» است و قسمتی از این حدیث در درس قبلی ترجمه و تبیین گردید. استاد درس را از این عبارت شروع می‌کند: «ثُمَّ انْصَرَفَ حَتَّى جَاءَ الْبَيْتَ فَبَعَثَ رَسُولًا إِلَى مُحَمَّدٍ فِي جَبَلٍ بِجُهَيْنَةَ يُقَالُ لَهُ الْأَشْقَرُ عَلَى لَيْلَتَيْنِ مِنَ الْمَدِينَةِ فَبَشَّرَهُ وَ أَعْلَمَهُ أَنَّهُ قَدْ ظَفِرَ لَهُ بِوَجْهِ حَاجَتِهِ وَ مَا طَلَبَ ثُمَّ عَادَ بَعْدَ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ فَوُقِفْنَا بِالْبَابِ و ...». اشاره شد که موسی بن عبدالله در مجلس قصه می‌کرد که با پدرم خدمت امام صادق (ع) رفتیم و پدرم می‌خواست حضرت را راضی کند تا از محمد اطاعت نماید. موسی ادامه داد که در این موقع، ناگهان گروهی از مردم وارد مجلس ما شد و گفتگوی ما را قطع كرد. پدرم به امام (ع) گفت: قربانت شوم در این زمینه چه مي‌فرمایید؟ امام (ع) فرمود: درباره‌ای آنچه خیر باشد بعداً سخن خواهیم گفت. با پدرم به خانه بازگشتیم و او كسی را نزد محمد، نوه امام حسن (ع) فرستاد كه در كوه اشقر جهينه بود و از مدينه تا آنجا تقریبا دو شب راه بود و به او مژده داد كه در گفتگویش با امام صادق (ع) موفق شده است. سه روز بعد، باردیگر با پدرم نزد امام صادق (ع) رفتیم و مسئله را مطرح کردیم. امام (ع) به پدرم فرمود: من تو را به خدا پناه مي‌دهم از اينكه متعرض اين كار شوى كه صبح و شام در اندیشه آن هستى؛ مي‌ترسم كه اين اقدام به شما، شر و آسیب برساند. موسی ادامه می‌دهد این گفتگو به گونه‌ای تداوم یافت كه طبق خواسته پدرم نبود. به همین جهت پدرم با عصانیت گفت: به کدام جهت امامت به فرزندان حسين رسيده و به فرزندان حسن نرسيده است؟ امام صادق (ع) فرمود: خداوند حسن و حسين را بیامرزد، به چه دلیل اين سخن را به ميان آوردى؟ پدرم گفت: اگر حسين (ع) عدالت مي‌ورزيد، بهتر بود امامت را به بزرگترين فرزند حسن (ع) قرار می‌داد. امام (ع) فرمود: خداوند به محمد (ص) وحى فرستاد، این وحی به خواست خودش بود و در این زمینه با هيچ‌یک از مخلوقات مشورت نكرد و پیامبر گرامی اسلام (ص)، براساس خواست خدا، على (ع) را امام قرار داد و آن حضرت نیز به آنچه از رسول خدا (ص) دستور داشت، عمل كرد. از اینرو، چنانچه حسين (ع) دستور مي‌داشت كه به بزرگسال‌تر وصيت كند يا آنكه امامت را ميان فرزندان خود و فرزندان حسن (ع) نقل و انتقال دهد عمل مي‌كرد، این نشان می‌دهد که نباید آن حضرت را متهم کرد که چرا امامت را به فرزندان خود داده است.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «ما يفصل به بين دعوى المحق و المبطل في أمر الإمامة» (روایت 17).

الدرس السابق

استاد حسن میلانی

مصمم المنتج

الملف الشخصي

جلسات الفصل

سهولة العمل في التطبيق

تنزيل التطبيق

إعدادات الخصوصية

When you visit any of our websites, it may store or retrieve information on your browser, mostly in the form of cookies. This information might be about you, your preferences or your device and is mostly used to make the site work as you expect it to. The information does not usually directly identify you, but it can give you a more personalized web experience. Because we respect your right to privacy, you can choose not to allow some types of cookies. Click on the different category headings to find out more and manage your preferences. Please note, that blocking some types of cookies may impact your experience of the site and the services we are able to offer.

277 قیام سادات حسنی و مخالفت با صادق علیه السلام2 - استاد: حجة الإسلام والمسلمین شیخ حسن میلانی - Notes

استاد حسن میلانی

جلسات الفصل

خصوصيتك مهمة

إعدادات الخصوصية