گزیده درس ده
این درس به رفتار حضرت فاطمه زهرا (س) با خویشاوندان و ارحام اختصاص دارد. در این شکی نیست که خویشاوندان و ارحام نقش پررنگ و برجسته در زندگی انسان دارد و از جمله گروه‌های اجتماعی است که انسان همواره با آنها ارتباط و رفت‌وآمد دارد. در اندیشه دینی حفظ، گسترش و تعمیق روابط فامیلی و ارتباط صمیمانه و حمایتی خویشاوندان از اهمیت زیادی برخوردار است که پیامبر اسلام (ص) آن را جزء دین می‌داند. در روایت دیگری هدف از رسالت خودش را پس از بندگی خدا و شکستن بت‌ها و طاغوت‌ها، صله رحم معرفی می‌کند. قرآن نیز حفظ پیوندهای فامیلی را یکی از وظایف و برنامه‌های اولوا الالباب تلقی کرده و در آیاتی چند، تارکان این امر مهم را مستحق لعنت و نفرین الهی می‌داند. از سوی دیگر خویشاوندان و ارحام جز حامیان اصلی انسان است که در صورت بروز مشکلات و گرفتاری‌ها به کمک انسان می‌آیند. از اینرو، به این مسئله باید تمرکز کرد که رفتار انسان در ارتباط با خویشاوندان و ارحام چگونه باشد و خویشاوندان و ارحام به کسانی گفته می‌شود و بالاخره وظیفه انسان در قبال خویشاوندان و ارحام چیست؟ استاد در پاسخ به این سئوالات، ابتدا خویشاوند و ارحام را تعریف می‌کند و بعد از آن به جواب این پرسش اشاره می‌کند که خویشاوندان و ارحام در یک رتبه قرار دارند یا اینکه هر کدام رتبه مخصوص به خود را دارند؟ بعد از اینکه استاد مباحث مقدماتی را مطرح می‌کند، سپس به سیره رفتاری حضرت فاطمه زهرا (س) با خویشاوندان و ارحام می‌پردازد. در ارتباط با کارکردهای صله رحم مطالب و نکات مفید ارائه شده و در منابع اسلامی بر آن تأکید فراوان گردیده است.
کلیدواژه: رفتار حضرت فاطمه زهرا (س) با خویشاوندان و ارحام.
