کتاب فرائد الأصول شیخ انصاری:
این درس نیز اختصاص دارد به اختلاف شریف العلماء و شیخ انصاری در باره استصحاب. در این درس به شاهد چهارم بر نظریه دوم پرداخته شده اینکه گفته شد در استصحاب دو نظریه وجود دارد:
1. استصحاب اصل عملی است مانند برائت؛ در این صورت مثبت او حجّت نیست؛ مراد از مثبت این است که شما یک چیزی را اثبات کنید و لازم عقلی آن را نتیجه بگیرید؛ که به آن اصل مثبت می گویند.
2. استصحاب جزء أمارات ظنیه است؛ در این صورت مثبت آن حجّت است. اگر استصحاب عدمی از محل نزاع خارج باشد و تمام علماء بر حجیت استصحاب عدمی اتفاق داشته باشند لازمه اش این است که حجّت نبودن استصحاب وجودی بدون فائده باشد و آثار مترتب بر آن بار نشود. و حال آنکه با حجّت دانستن استصحاب عدمی عیناً همان آثار بار می شود. و در صورتی می توان استصحاب وجودی را تبدیل به یک استصحاب عدمی کرد و از این استصحاب عدمی آن امر وجودی را نتیجه گرفت و آن آثار را بار کرد، که استصحاب أماره ظنیه باشد. و در ادامه به شاهد پنجم نیز اشاره شده است