فصل اول (ارکان طلاق)
ارکان طلاق
ارکان طلاق، عبارتند از صیغه، مطلِّق، مطلَّقه و إشهاد.
صیغه طلاق:
• استفاده از الفاظ «سراح»، «فراق» (که در قرآن آمده¬اند)، «خلیّة»، «بریّة» و... نیز برای طلاق مکفی نیست؛ زیرا این الفاظ صریح نبوده بلکه کنایه هستند و أصل بر بقاء نکاح است.
• شخص أخرس، با اشاره¬ای که مفهوم طلاق را برساند می¬تواند این کار را انجام دهد و انداختن پوشش روی سر زوجه، لازم نیست (شهید اول انداختن پوشش را نیز ذکر می¬کند).
• طبق أشهر القولین، کسی که قادر به تلفظ صحیح است؛ نمی¬تواند با کتابت طلاق را انجام دهد؛ چه حاضر باشد یا غائب.
• شیخ طوسی: کتابت درصورت غیبت، مجزی است به دلیل صحیحه أبی حمزه (شهید ثانی: حمل بر اضطرار می¬شود).
• طلاق با تخییر محقق نمی¬شود حتی اگر قصد طلاق کرده باشد و زوجه نیز قصد جدایی کند؛ همچنین طلاق، معلّق به شرط یا صفت صحیح نیست مگر شرطی باشد که قبلا واقع شده (مثلا: أنتِ طالق إن کان الطلاق یقع بکِ).