اثبات طهارت شیئ متنجّس (فروعات)
شک در برطرف کردن عین نجاست و انجام صحیح تطهیر:
اگر مکلف بعد از تطهیر و حصول علم به طهارت، شک کرد که آیا عین نجاست را برطرف کرده بود یا خیر و یا اینکه شک کرد که طهارت را طبق ضوابط انجام داده یا خیر؛ طبق قاعده فراغ، این شک قابل اعتناء نیست و حکم به صحت تطهیر و عدم نجاست می¬شود؛ مگر اینکه عین نجاست را بعد از تطهیر مشاهده کند و یقین داشته باشد که همان نجاست سابق است ولی اگر همین عین نجاست را نیز شک داشته باشد که نجاست سابق است یا بعد از تطهیر عارض شده، تطهیری که انجام داده بود قبلا محکوم به صحت است.
شک در وجود عین نجاست:
اگر شک کند علاوه بر نجس شدن، عین نجاست هم واقع شده یا خیر، بنا را بر این بگذارد که عین نجاست واقع نشده و تطهیر به مقداری لازم است که نجاست برطرف شود نه به مقداری که هم عین و هم نجاست برطرف شود (گرچه احوط این است که به مقدار بیشتر تطهیر صورت بگیرد).
وسواس در تطهیر:
کسی که مبتلا به وسواس است، لازم نیست به قدری تطهیر کند که علم به طهارت حاصل کند، بلکه به مقدار متعارف باید تطهیر را انجام دهد و همین مقدار برای او کفایت می¬کند.
