گزیده درس سیصد و چهل و یک
استاد در پایان درس قبلی وارد باب «فيه نُتَفٌ و جوامع من الرواية في الولاية» شد و دو روایت آن در همان درس بررسی گردید. این درس با ترجمه و تبیین حدیث سوم این باب آغاز میشود که آن را محمد بن عبدالرّحمن از امام صادق (ع) نقل کرده است. این حدیث از امام صادق (ع) است و در مورد بعثت انبیاء با ولایت اهلبیت (ع) سخن میگوید. امام (ع) میفرماید: ولايت ما همان ولايت خدا است كه خداوند هيچ پيامبرى را جز به آن مبعوث نساخت. در روایت چهارم به معرفت انبیاء به اهلبیت (ع) اشاره شده و امام صادق میفرماید: هيچ پيامبرى نيامد؛ مگر به معرفت حق ما و برترى ما بر ديگران؛ به این معنا که اين دو گزینه از طرف خدا بر او واجب بود. در روایت پنجم به این مطلب پرداخته شده که دینداری ملائکه با ولایت اهلبیت (ع) است. امام باقر (ع) ميفرماد: به خدا كه در آسمان هفتاد صف از ملائكه است، چنانچه تمام مردم روى زمين جمع شوند كه يك صف آنها را بشمارند، نتوانند و آن فرشتگان همگى به ولايت ما اعتقاد دارند. در روایت ششم به این موضوع اشاره گردیده است که ولایت امام علی (ع) در کتب انبیاء ذکر شده و در این زمینه امام کاظم (ع) میفرماید: ولايت على (ع) در تمام كتب پيامبران نوشته شده و خدا هيچ پيامبرى را جز به نبوت محمد (ص) و وصيت على (ع) مبعوث نسازد. در روایت هفتم به برخورد چهارگانه مردم با ولایت امام علی (ع) پرداخته شده و روایت هشتم به نسبت ایمان و کفر با ولایت امام علی (ع) میپردازد. امام باقر (ع) میفرماید: بهراستى على (ع) درى است كه خدا آن را گشوده است، هر كه در آن آيد مؤمن است و هر كه از آن برآيد و كنار رود كافر است و هر كه نسبت بدان بىطرف بماند ... در روایت نهم به معرفت شیعیان به اهلبیت (ع) اشاره شده است و این حدیث را بُكَير بن اعين از امام باقر (ع) نقل کرده است.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «فيه نُتَفٌ و جوامع من الرواية في الولاية (روایات 3 ـ 9».