گزیده درس سیصد و هشتاد و هشت
استاد درس را با حدیث نوزدهم باب «مَولِدِ أبِی مُحَمَّدٍ الحَسَن بنِ عَلِی (ع)» آغاز میکند که محتوای آن در مورد سیرهی امام حسن عسکری (ع) در برخورد با گناهکاران است. حدیث بیستم در مورد هدایت فکری شیعیان توسط امام حسن عسکری (ع) است. محمد بن ربيع شائى میگويد: با مردى از ثنويه و دوگانهپرستان در اهواز بحث كردم، سپس به سامره رفتم و برخى از سخنان او به دلم نشسته بود. روز بار عام خليفه بود و من در خانه احمد بن خضيب نشسته بودم كه امام حسن (ع) از اتاق عمومى وارد شد و به من نگريست و با انگشت سبابهاش اشاره فرمود: «يكتاست، يكتاست، فرد است» من بيهوش شدم و افتادم. حدیث بیست و یک در مورد شهادت به امامت امام حسن عسکری (ع) و حدیث بیست و دوّم راجع به رفتار امام حسن عسکری (ع) با اصحاب خودش سخن گفته است. محمد بن قاسم میگويد: هر وقت خدمت امام حسن عسکری (ع) ميرسيدم و تشنه بودم، عظمت آن حضرت مانع ميشد كه در حضور ایشان آب بخواهم؛ امام (ع) دستور میداد برایم آب بیاورد. چه بسا ميشد كه با خود فکر میکردم حركت كنم و در این انديشه بودم كه حضرت دستور میداد مركبام را آماده کند. حدیث بیست و سوم درباره هدایت مأموران بنی عباس توسط امام حسن عسکری (ع) و حدیث بیست و چهارم در مورد انتقال میراث انبیاء به اهلبیت (ع) است.
کافی: کتاب حجت، باب «مَولِدِ أبِی مُحَمَّدٍ الحَسَن بنِ عَلِی (ع)» (روایات 19 ـ 24).