گزیده درس صد و هفتاد و سه
بحث همچنان دربارهای روایت اوّل باب «نادرٌ جامعٌ فی فضل الإمام و صفاته» است و استاد درس از عبارت زیر آغاز میکند: «فَكَيْفَ لَهُمْ بِاخْتِيَارِ الْإِمَامِ وَ الْإِمَامُ عَالِمٌ لَا يَجْهَلُ وَ رَاعٍ لَا يَنْكُلُ «5» مَعْدِنُ الْقُدْسِ وَ الطَّهَارَةِ وَ النُّسُكِ وَ الزَّهَادَةِ وَ الْعِلْمِ وَ الْعِبَادَةِ مَخْصُوصٌ بِدَعْوَةِ الرَّسُولِ ص وَ نَسْلِ الْمُطَهَّرَةِ الْبَتُولِ لَا مَغْمَزَ فِيهِ فِي نَسَبٍ وَ لَا يُدَانِيهِ ذُو حَسَبٍ فِي الْبَيْتِ مِنْ قُرَيْشٍ وَ الذِّرْوَةِ مِنْ هَاشِمٍ وَ الْعِتْرَةِ مِنَ الرَّسُولِ ص وَ الرِّضَا مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ شَرَفُ الْأَشْرَافِ وَ الْفَرْعُ مِنْ عَبْدِ مَنَافٍ نَامِي الْعِلْمِ كَامِلُ الْحِلْمِ مُضْطَلِعٌ بِالْإِمَامَةِ عَالِمٌ بِالسِّيَاسَةِ مَفْرُوضُ الطَّاعَةِ قَائِمٌ بِأَمْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ نَاصِحٌ لِعِبَادِ اللَّهِ حَافِظٌ لِدِينِ اللَّهِ: چگونه مىتوانند امام اختيار كنند با آنكه بايد امام شخصيتى باشد كه: دانا باشد و نادانى نداشته باشد. راعى و سرپرستى باشد كه شانه خالى نكند و نكول ننمايد. معدن قدس و طهارت و نور و زهد و علم و عبادت باشد. مخصوص باشد به دعوت از طرف رسول خدا و از جانب او معين شود. از نژاد فاطمه زهراء مطهره بتول باشد. در نسب او تيرگى و گفتگو نباشد و از بالاترين خاندان در قبيله قريش و كنَگره رفيع بنى هاشم و عترت رسول اكرم و پسند خداى عز و جل باشد. شرف اشراف و زاده عبد مناف باشد. شكافنده حقائق علم و داراى مقام كامل بردبارى و حلم باشد. مملو از معنويات امامت و داناى به تدبير و سياست باشد. واجب الاطاعه باشد و به امر خدا قيام كند. ناصح بندگان خدا و حافظ دين خداى عز و جل باشد.» امام رضا (ع) در ادامه روایت میفرماید: بهراستى پيامبران و امامان (ع) را خدا توفيق دهد و از مخزون علم و حكمت خود به آنها چيزها عطا كند كه به ديگران ندهد و دانش آنها برتر از دانش همه اهل زمانهاى آنها است چنانچه خداى متعال در آیه 35 سوره یونس میفرماید: «آيا كسى كه رهبرى كند شايسته پيروى است يا كسى كه نيازمند هدايت است، چه شده؟ شما چگونه قضاوت مىكنيد.»
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «نادرٌ جامعٌ فی فضل الإمام و صفاته» (روایت 1).