گزیده درس صد و نود و چهار
بحث در روایات باب «ما عند الأئمة من سلاح رسول الله (ص) و متاعه» است که در درس قبلی سه حدیث آن مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه استاد به حدیث چهارم و مابعد آن میپردازد. در احادیث چهارم، هفتم و هشتم به انتقال میراث پیامبر اکرم (ص) به اهلبیت (ع) اشاره شده است. از جمله امام صادق (ع) در حدیث چهارم میفرماید: «لَبِسَ أَبِي دِرْعَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) ذَاتَ الْفُضُولِ فَخَطَّتْ وَ لَبِسْتُهَا أَنَا فَفَضَلَتْ: پدرم زره رسول خدا (ص) را كه "ذات الفضول" نام داشت به بر كرد و دامنش به زمين كشيد و من پوشيدم و بلندتر درآمد.» در حدیث هفتم این باب، حمران میگويد: از امام باقر (ع) پرسيدم دربارهی آنچه مردم میگويند كه یک نامه مهرشده به امسلمه داده شد، امام (ع) فرمود: چون پيامبر (ص) درگذشت علم و سلاح و هر چه نزد او بود (از نشانههاى امامت) به على (ع) به ارث رسيد، سپس به حسن و پس از او به حسين (ع) رسيد و چون نگران شديم كه گرفتار شويم (و در حادثه كربلا آن اسلحه به دست دشمن افتد) حسين (ع) آن را به امسلمه سپرد. سپس على بن الحسين (ع) آن را بازگرفت، من عرض كردم: آرى چنين است، سپس به پدرت رسيد و پس از وى به شما رسيد؟ فرمود: بلى. حدیث پنجم به نام شمشیر پیامبر اکرم (ص) و خصوصیات آن پرداخته و در حدیث ششم درباره نشانه امامت اهلبیت (ع) سخن به میان آمده است. از میان احادیث نُهگانه این باب، حدیث نهم طولانیتر است و آن را ابان بن عثمان از امام صادق (ع) نقل کرده و محتوای آن راجع به گفتگوی پیامبر اکرم (ص) با عباس بن عبدالمطلب در مورد انتقال اسلحه و متاع رسول خدا (ص) به امام علی (ع) است.
کلیدواژه: کتاب حجت، «ما عند الأئمة من سلاح رسول الله (ص) و متاعه» (روایات 4 ـ 9).