اگر در روایات در مواردی تنبیه بدنی مجاز شمرده شده است باید توجه داشته باشیم که این تنبیه تنها در مواردی که جنبة هدایت و تربیت داشته باشد در حد محدود جایز است، در این کار باید از رفتار خشن اجتناب شود. تنبیه نباید به شیوة معمول در بیاید. در هنگام تنبیه باید بر اعصاب خود کنترل داشت تا به خشونت کشیده نشود. در تنبیه به حداقل اکتفا شود. از هروسیله و در هر جای بدن ضربه وارد نشود. بهترین راه حل در تنبیه اظهار خشم و قهر به مدت کوتاه است. اگر در تنبیه و قهر زیاده روی شود به یک امر معمول تبدیل خواهدشد. برای تنبیه نباید تهدیدهای غیرعملی به کودکان صورت گیرد. در اخیر به پیامدهای تنبیه اشاره شده است که این افراد در بزرگسالی افراد خشن می شوند و مورد ظلم و جنایت قرار می¬گیرند و ظلم بر دیگران را یک کار درست دانسته و خود نیز عزت نفس خود را از دست می دهند.