یکی از آداب اجتماعی داشتن حُسن خلق در تعامل با دیگران است و گرنه دوستان خود را از دست خواهدداد. برخورد نیک بدون پرداخت چیزی به کسی بهتر از پرداخت چیزی با اخلاق زشت است. در برخورد با دیگران نباید بگومگو و برخورد توهین آمیز داشت بلکه با بزرگتر از خود با نگاه پدر و با کوچکتر از خود با نگاه فرزندی و با هم سن وسال خود با نگاه برادری بنگرد.