دشمنی نکردن با دیگران و توهین نکردن به آنها یکی از اخلاق اجتماعی است. انسان نه آن قدر شیرین باشد که دیگران انسان را بخورد و نه آن قدر تلخ باشد که به هیچ وجه قابل تحمل نباشد بلکه حالت متوسط و اعتدال را رعایت کند. نکته دیگر مقابله به مثل نکردن در بدی ها و اجتناب از انتقام گیری از برادران فهمیده در هنگام خطای آنهااست. نکته دیگر رعایت امانت داری در زندگی است که موجب سلامت دنیای و آخرت انسان و مورد تأکید پیشوایان دینی ما است.