گزیده درس سیصد و چهل و نُه
بحث راجع به روایات باب «مَولِدِ النَّبِی (ص) وَ وَفَاتِهِ» است و این درس با ترجمه و تبیین قسمت پایانی حدیث هفدهم آغاز میشود. بخشی ابتدایی این حدیث در درس قبلی مورد بررسی قرار گرفت و استاد درس را از این قسمت حدیث شروع میکند: «اصْطَفَاهُ اللَّهُ وَ ارْتَضَاهُ وَ اجْتَبَاهُ وَ آتَاهُ مِنَ الْعِلْمِ مَفَاتِيحَهُ وَ مِنَ الْحُكَمِ يَنَابِيعَهُ ابْتَعَثَهُ رَحْمَةً لِلْعِبَادِ و ...». خداوند پیامبر را برگزيد، پسنديد و انتخاب كرد و كليدهاى دانش و سرچشمههاى حكمت به او داد. او را مبعوث كرد تا رحمت بندگان و بهار جهان باشد. خداوند كتابى برای او نازل كرد كه بيان و توضيح هر چيز در آن است؛ به این معنا قرآنى به لغت عربى بدون كجى تا شايد مردم پرهيزگار شوند، آن را براى مردم بيان كرد و توضيح داد، با دانشى كه آن را تفصيل داد و دينى كه آن را آشكار ساخت و واجباتى كه آنها را لازم نمود و حدودى كه براى مردم وضع كرد و بيان نمود و امورى كه آنها را براى مخلوق كشف كرد و آگاه ساخت. محتوای حدیث هجدهم را ایمان ابوطالب به نبوت پیامبر اکرم (ص) تشکیل میدهد. این حدیث از امام کاظم (ع) روایت شده که درست بن ابىمنصور از حضرت موسى بن جعفر (ع) پرسيد آيا ابوطالب بر پيامبر (ص) حجت بود؟ فرمود: نه؛ بلكه وصاياى (پيامبران) نزد او امانت بود و آن را تحويل پيامبر داد. راوى میگويد: من گفتم: وصايا را به او داد، پس بر او حجت بود؟ فرمود: اگر بر او حجت ميبود، وصيت را تحويل او نمىداد. عرض كردم: پس حال ابوطالب (از نظر عقيده) چگونه بود؟ فرمود: او به پيامبر و آنچه آورده بود، اقرار كرد و وصايا را به او تحويل داد و همان روز درگذشت.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «مَولِدِ النَّبِی (ص) وَ وَفَاتِهِ» (روایات 17 ـ 18).