گزیده درس سیصد و نود و نُه
بحث در روایات باب «صِلَةِ الإِمَام (علیه السلام)» است و مرحوم کلینی در این باب، هفت حدیث جمع کرده است. روایت اوّل در مورد آثار صدقه دادن برای مردم است و در این زمینه امام صادق (ع) میفرماید: كسى كه اعتقاد داشته باشد امام به آنچه در دست مردم است احتياج دارد، كافر است؛ بلكه مردم نيازمند هستند كه امام (خمس و سهم و ساير وجوه را) از آنها بپذيرد. در روایت دوّم به محبوبترین عمل در نزد خداوند اشاره شده و این روایت هم از امام صادق (ع) نقل شده است. روایت سوم در مورد اختصاص داشتن حق خداوند به اهلبیت (ع) و حدیث چهارم به معنای قرض دادن به خداوند در آیه شریفه 11، سوره حدید اشاره دارد. حدیث پنجم به تمثیل امام صادق (ع) درباره صله به امام میپردازد و حسن بن مياح میگويد: امام صادق (ع) به من فرمود: اى مياح: يك درهم كه به امام برسد، از كوه احد سنگينتر است. حدیث شم به تفاوت صله دادن به امام با دیگر کارهای نیک پرداخته و حدیث هفتم به هدف امام صادق (ع) از پذیرش اموال شیعیان اشاره دارد. در ادامه استاد به سراغ بررسی روایات باب «الفَيء وَ الأَنفَال وَ تَفسِير الخُمس وَ حُدُوده وَ مَا يَجِبُ فِيه» میرود. مرحوم کلینی در این باب، پیش از اینکه به بیان بیست و هشت روایت آن بپردازد، مقدمهای را برای ورود به بیان روایات این باب ذکر و بعد به ترجمه و تبیین روایات آن میپردازد. البته باید تذکر داد که استاد بخشی از مقدمه را در این درس توضیح میدهد؛ امّا ترجمه و توضیح کامل آن در درس بعدی خواهدآمد.
کلیدواژه: کافی: کتاب حجت، باب «صِلَةِ الإِمَام علیه السلام (روایات 1 ـ 7)» و باب «الفَيء وَ الأَنفَال وَ تَفسِير الخُمس وَ حُدُوده وَ مَا يَجِبُ فِيه (بررسی مقدمه کلینی)».