گزیده درس سیصد و شصت و هشت
بحث در روایات باب «مَولِدِ أَبِي عَبدالله جَعفَر بن مُحمّد (ع)» است. سه حدیث این باب در درس قبلی بررسی شد و استاد درس را از ترجمه و تبیین حدیث چهارم آغاز میکند. این حدیث به وعده خداوند به اهلبیت (ع) و شیعیان اشاره میکند. يونس بن ظبيان و مفضل بن عمر و ابوسلمه سراج و حسين بن ثوير بن ابىفاخته نزد امام صادق (ع) بودند، حضرت فرمود: خزانههاى زمين و كليدهاي آن نزد ما است. چنانچه من بخواهم با يك پايم به زمين اشاره كنم و بگويم هرچه طلا دارى بيرون بياور، بيرون میآورد. آنگاه با يك پايش اشاره كرد و روى زمين خطى كشيد. زمين شكافته شد، سپس با دست اشاره كرد و شمش طلائى به اندازه يك وجب بيرون آورد و فرمود خوب بنگريد، چون نگاه كرديم، شمشهاى بسيارى روى هم ديديم كه ميدرخشيد. يكى از ما به حضرت عرض كرد: قربانت، به شما چه چيزها عطا شده؟ در صورتى كه شيعيانتان محتاج هستند؟! فرمود: همانا خدا دنيا و آخرت را براى ما و شيعيان ما جمع كند و آنها را به بهشت پر نعمت درآورد، و دشمن ما را به دوزخ برد. حدیث پنجم به توسل به اهلبیت (ع) برای ترک گناه اشاره میکند و این حدیث را ابوبصیر نقل میکند. در ادامه استاد سایر احادیث این باب را ترحمه و تبیین میکند و از جمله حدیث هشتم از امام کاظم (ع) است که درباره کفن کردن امام صادق (ع) میباشد. يونس بن يعقوب میگويد: از موسى بن جعفر (ع) شنیدم، مىفرمود: من پدرم را در دو جامه شطوى كه لباس احرامش بود و نيز با يكى از پيراهنهاى خودش و عمامه على بن الحسين (ع) و بردى كه آن را به چهل دينار خريده بود، كفن كردم.
کافی: کتاب حجت، باب «مَولِدِ أَبِي عَبدالله جَعفَر بن مُحمّد (ع)» (روایات 4 ـ 8).