گزیده درس دوصد و بیست و پنج
درس دوصد و بیست و پنج از «المسألة الثانیة، فی صحة العدم علی العالم»، شروع شده است و تا «و لا بانتفاء الشرط لعود الکلام علیه» ادامه دارد. در بحث معاد، در مسئله اول اشاره شد که خداوند این عالم را خلق کرده آیا قادر است عالم دیگری به عنوان عالم آخرت که در آن بهشت و جهنم و معاد باشد، بیافریند؟ گفته شد که بنا بر دیدگاه موحدان و ادله عقلی خداوند میتواند صدها عالم دیگر خلق کند؛ ولی بر اساس عقیدهی کسانی که عالم را ازلی و غیر حادث میدانند، این امکان وجود ندارد. مسئله دوّم در بارهی امکان معدوم شدن جهان بحث میکند. مرحوم خواجه فرموده است: ممکن بودن عالم بیانگر جواز عدم آن است و سپس مرحوم علامه این کلام مرحوم خواجه را به تفصیل تبیین میکند و میفرماید: مردم در این مسئله که جهان معدوم میشود یا نه؟ اختلافنظر دارند و تمام پیروان ادیان آسمانی بر معدوم شدن عالم اعتقاد دارند و تنها برخی و همچنین حکمای پیشین آن را قبول ندارند و در عین حال همین مجموعه در میان خودشان هم اختلافنظر دارند.
کلیدواژه: معدوم شدن عالم