گزیده درس دوصد و بیست و نُه
درس دوصد و بیست و نُه از «المسألة الرابعة، فی وجوب المعاد الجسمانی»، شروع شده است و تا «و تلک الاجزاء هی التی تعاد و هی باقیة من اول العمر الی آخره» ادامه دارد. مسئله چهارم در بارهی معاد جسمانی بحث میکند. در اینجا هم مردم به دو گروه تقسیم شده است: حکمای پیشین قائل به معاد روحانی و پیروان ادیان آسمانی قائل به معاد جسمانی شدهاند. مرحوم خواجه برای وجوب معاد به صورت مطلق دو دلیل آورده و برای اثبات معاد جسمانی دلیل دیگری آورده است. مرحوم خواجه در ادامه میفرماید: اعاده کردن اجزای زیادی و غیر اصلی مکلف واجب نیست و آنچه در معاد جسمانی واجب است، بازگرداندن آن اجزای اصلی یا نفس مجرد همراه با اجزای اصلی است. مرحوم علامه میفرماید: هدف از مطرح کردن این سخن توسط خواجه، پاسخ دادن به یک سلسله شبهاتی است که توسط فلاسفه در ارتباط با معاد جسمانی مطرح شده است.
کلیدواژه: وجوب معاد جسمانی.