گزیده درس چهل و هفت
درس چهل و هفتم از «قال: و القدم و الحدوث اعتباران عقلیان ینقطعان بانقطاع الاعتبار»، شروع شده است و تا «و لا یرتفعان فتترکّب المنفصلة الحقیقیة منهما»، ادامه دارد. استاد میلانی میفرماید: بحثی که در درس گذشته مطرح گردید، یکی از مباحث بسیار مهم کلیدی این کتاب بود. آن بحث این بود که متکلمین قائل به حدوث عالم است و آن را دارای ابتدا و عمر همیشگی نمیدانند. لذا، گفتهاند چنانچه قائل شویم که عالم عمر بینهایت دارد، سخن تناقضآمیز است. امّا، فلاسفه معتقدند که عالم از ازل وابسته به خدا بوده و حادث است، نه حادثی که دارای ابتدا و دارای عمر متناهی باشد و به آن حادث ذاتی و ازلی گفته میشود که وجودش را غیر به او داده است. در اینجا، مرحوم خواجه فرموده است که حدوث ذاتی هم متحقق است، فلاسفه گمان بردهاند که خواجه سخن آنها را گفته است و حال آنکه مراد خواجه چیز دیگری است. در ادامه میفرماید که قدم و حدوث جزء اعتبارات عقلی است که آنها را عقل عارض بر اشیاء میکند و جزء ذوات خارجی نیست.
کلیدواژه: حدوث ذاتی