گزیده درس دوصد و دو
بحث همچنان راجع به شأن نزول سوره «قدر»، تفسیر و ارتباط آن با امامت و علم امامان معصوم (ع) است. استاد در این درس به حدیث ششم میپردازد که مفاد و محتوای آن در ارتباط با اثبات امامت اهلبیت (ع) به وسیله سورههای قدر و دخان است. این روایت از امام محمد باقر (ع) است كه در خلاصه تنها به بخش اوّل آن اشاره میشود: اى گروه شيعيان با مخالفان به سوره قدر گفتگو کنید تا بر آنها پیروز شويد. سوگند به خدا كه اين سوره، حجّت خدا بر تمام مردم بعد از رسول خدا (ص) است. به راستى اين سوره، سيّد و بزرگ دين شما است و اين سوره، غايت و منتهاى علم ما است. اى گروه شيعيان با دشمنان ما به «حم، وَ الْكِتابِ الْمُبِينِ، إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ» گفتگو کنید؛ زيرا اين شب، بعد از رسول خدا (ص) از براى واليان امر امامت است. و ... در ادامه استاد وارد حدیث هفتم میشود که این حدیث هم طولانی و دارای محتوای عالی است. از جمله امام باقر (ع) در بخشی از این حدیث میفرماید: برترى مؤمنى كه سوره «إِنَّا أَنْزَلْناهُ» را با تفسيرش باور كند و به آن عقیده داشته باشد، بر كسى كه در ايمانش به آن سوره همانند او نيست، مانند برترى انسان بر بهائم است.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «في شأن إنّا أنزلناه في ليلة القدر و تفسيرها» (روایات 6 ـ 7).