گزیده درس دوصد و چهل و شش
بحث همچنان در حدیث چهاردهم باب «الإشارة و النص على أبيالحسن الرضا (ع)» است. سخن در باب نصوص امامت امام رضا (ع) به اینجا رسید که راوی در مسیر راه عمره از امام کاظم (ع) خواست که امام بعد از خودش را تعیین کند. بعد از اینکه امام میفرماید: امام از جانب خداوند تعيين مىشود، آنگاه فرمود: من تمام فرزندان زنده و مردهام را به نظر آوردم، آنگاه اميرالمؤمنين (ع) به پسرم على اشاره كرد و فرمود: اين سرور آنهاست. این درس از این عبارت شروع میشود: «قَالَ يَزِيدُ ثُمَّ قَالَ أَبُو إِبْرَاهِيمَ (ع) يَا يَزِيدُ إِنَّهَا وَدِيعَةٌ عِنْدَكَ فَلَا تُخْبِرْ بِهَا إِلَّا عَاقِلًا أَوْ عَبْداً تَعْرِفُهُ صَادِقاً- وَ إِنْ سُئِلْتَ عَنِ الشَّهَادَةِ فَاشْهَدْ بِهَا وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ "عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلى أَهْلِها" ...» یزید بن سلیط زیدی میگوید: موسى بن جعفر (ع) فرمود: اى يزيد اين سخنان من نزد تو امانت باشد، جز به آدم عاقل يا بنده خدائى كه او را راستگو تشخيص میدهید نگویید، و اگر از تو گواهى خواستند، گواهى بده كه خداوند ميفرمايد: «خدا به شما فرمان ميدهد كه امانتها را به صاحبانش بپردازيد.» يزيد میگويد: سپس موسى بن جعفر (ع) به من فرمود: مرا امسال ميگيرند و امر امامت با پسرم على است كه همنام دو على (از امامان گذشته) است: على اوّل، على بن ابى طالب و على دوّم، على بن الحسين است. فهم و خويشتندارى و نصرت و دوستى و دين و محنت على اول و محنت و شكيبائى بر ناملايمات على دوم به او عطا شده است و تا چهار سال بعد از مرگ هارون آزادى زبان ندارد.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «الإشارة و النص على أبيالحسن الرضا (ع)» (روایت 14).