گزیده درس دوصد و پنجاه و هشت
بحث در حدیث دوّم باب «نادر فی حال الغیبة» است. در درس گذشته بحث به اینجا رسید امام (ع) فرمود: عبادتی که در زمان غیبت، تقیه و خانهنشینی امامان (ع) انجام گیرد، ارزش آن بیشتر از زمان ظهور خواهدبود. استاد درس را از این عبارت شروع میکند: «قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَدْ وَ اللَّهِ رَغَّبْتَنِي فِي الْعَمَلِ وَ حَثَثْتَنِي عَلَيْهِ وَ لَكِنْ أُحِبُّ أَنْ أَعْلَمَ كَيْفَ صِرْنَا نَحْنُ الْيَوْمَ أَفْضَلَ أَعْمَالًا مِنْ أَصْحَابِ الْإِمَامِ الظَّاهِرِ مِنْكُمْ فِي دَوْلَةِ الْحَقِّ ...». من (عمار ساباطى) عرض كردم قربانت گردم، به خدا كه شما مرا به عمل تشويق فرمودى و برانگيختى؛ ولى من دوست دارم بدانم دليل آن چيست كه اعمال ما از اعمال اصحاب امامى كه آشكار باشد، در زمان دولت حق بهتر است با وجود اينكه همه يك دين داريم؟ فرمود: زيرا شما در وارد شدن به دين خدا و انجام دادن نماز و روزه و حج و هر كار خير و دانشى برايشان سبقت داريد، ... حدیث سوم در مورد اشتیاق امام علی (ع) به دیدن یاران امام زمان (ع) است و این حدیث را ابواسحاق از جمعى از موثقين اصحاب اميرالمؤمنين (ع) نقل كرده است.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «نادر فی حال الغیبة» (روایات 2 ـ 3).