گزیده درس دوصد و شصت و دو
بحث در روایات باب «فی الغیبة» است. تا هنوز استاد هشت روایت این باب را بررسی نموده است که در این درس به شمار دیگری از روایات آن میپردازد. روایت نهم از امام صادق (ع) است و آن را زراره نقل نموده است. این روایت به علت غیبت امام زمان (ع) اشاره میکند و روایت دهم که بازهم از امام صادق (ع) است، آن را محمد بن مسلم نقل نموده و در مورد نهی از انکار امام زمان (ع) در دوران غیبت است. حدیث یازدهم را مفضل بن عمر از امام صادق (ع) روایت میکند و این حدیث به شرایط نجات یافتن از فتنههای آخرالزمان اشاره میکند. امام (ع) در این روایت میفرماید: مردم در آخرالزمان به قدری متزلزل میشود و دوازده پرچم مشتبه بر افراشته میگردد كه هيچ يك از ديگرى شناخته نشود و این دوازده پرچم به قدری باهم شباهت دارند که هيچيك از ديگرى شناخته نشود. مفضل میگوید: در مجلس آن حضرت سوراخى بود كه از آنجا آفتاب ميتابيد، حضرت فرمود: اين آفتاب آشكار است؟ گفتم: آرى، فرمود: امر ما از اين آفتاب روشنتر است. روایت دوازدهم به این نکته اشاره میکند که امام زمان (ع) در حج حضور مییابد: «لِلْقَائِمِ غَيْبَتَانِ يَشْهَدُ فِي إِحْدَاهُمَا الْمَوَاسِمَ يَرَى النَّاسَ وَ لَا يَرَوْنَهُ». در این روایت امام صادق (ع) میفرماید: براى قائم دو غيبت است، در يكى از آن دو غیبت در موسم حج شركت میكند که آن حضرت مردم را میبيند؛ ولی مردم او را نمیبينند. حدیث سیزدهم را یکی از اصحاب امام علی (ع) از آن حضرت نقل کرده که این روایت در مورد فلسفه امامت است.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «فی الغیبة» (روایات 9 ـ 13).