گزیده درس دوصد و نود و هفت
استاد در این درس وارد باب «موالید الائمة (ع)» میشود که مرحوم کلینی در این باب، هشت حدیث نقل کرده است. حدیث اوّل به آیهای از قرآن اشاره دارد که اهلبیت (ع) در هنگام ولادت تلاوت میکنند. ابوبصير میگويد: همراه با امام صادق (ع) در سالی که پسرش امام کاظم (ع) بدنیا آمد به حج رفتیم. وقتی در أبواء رسیدیم برای ما صبحانه آوردند و مشغول خوردن صبحانه بودیم كه فرستاده حميده (همسر امام صادق) از راه رسید و گفت: حميده ميگويد من خود را از دست دادهام و درد زايمان در خود احساس ميكنم و شما به من دستور دادهايد كه نسبت به اين پسر پيش از شما اقدامى نكنم. امام صادق (ع) برخاست و با فرستادهای حمیده رفت. وقتی بازگشت، اصحاب خدمت ایشان عرض كردند: خداوند شما را مسرور سازد و ما را قربانت نمايد، با حميده چه كردى؟ فرمود: خدا او را سالم نگه داشت و به من پسرى داد كه در ميان مخلوق از همه بهتر است و حميده از آن مولود به من چیزی گفت كه گمان كرد من آن را نميدانم، در صورتى كه من به آن داناترم. این روایت طولانی است و حضرت در آخر روایت به تلاوت امام در هنگام تولد اشاره میکند. وقتی امام از شكم مادر متولد میشود، دستهايش را بر زمين میگذارد و سرش را به آسمان بلند میكند و در جواب ندای منادی آسمانی میگوید: «شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِكَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قائِماً بِالْقِسْطِ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ».
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «موالید الائمة (ع)» (روایت 1).