گزیده درس سیصد و چهل و هشت
بحث در بررسی روایات باب «مَولِدِ النَّبِی (ص) وَ وَفَاتِهِ» است و رسیدیم به روایت شانزدهم که در مورد علم پیامبر اکرم (ص) راجع به اهل بهشت و جهنم است. استاد پیش از اینکه به ترجمه و تبیین این روایت بپردازد، در رابطه با روایت پانزدهم که در درس قبلی بررسی شد، نکاتی را بیان میکند. امام صادق (ع) میفرماید: رسول خدا (ص) براى مردم خطبه خواند، سپس دست راست خود را مشتبسته بلند كرد و فرمود: اى مردم! مىدانيد در مشت من چيست؟ گفتند: خدا و پيامبرش داناتر هستند. فرمود: در آن نامهاى اهل بهشت و نامهاى پدران و قبايل آنها تا روز قيامت است. سپس دست چپ خودش را بلند كرد و فرمود: اى مردم! ميدانيد در اين مشتام چيست؟ گفتند: خدا و پيامبرش داناتر هستند، فرمود: نامهاى دوزخيان و نامهاى پدران و قبايل آنها تا روز قيامت است. آنگاه فرمود: خدا حكم فرموده و عدالت نموده، گروهى در بهشت و گروهى در دوزخاند. حدیث هفدهم مربوط به خطبه امام صادق (ع) است که در توصیف حالات و صفات پيامبر (ص) و ائمه (ع) بیان شده است و البته این حدیث قدری طولانی میباشد. در آغاز این خطبه، پیامبر اکرم (ص) چنین توصیف شده است: آن بردبارى، وقار و مهربانى كه خدا داشت، گناهان بزرگ و كارهاى زشت مردم، او را مانع نشد كه براى آنها دوستترين و شريفترين پيغمبرانش را برگزید. يعنى محمد بن عبداللَّه (ص) را كه در حريم عرت تولد يافته و در خاندان شرافت اقامت گزيده، حسب او ناآميخته و نسب او آلوده نگشته بود، صفاتش بر دانشمندان نامعلوم نبود، پيامبران در كتب خود به وجودش مژده داده و صفاتش را دانشمندان بيان كرده و حكيمان در وصفش انديشيده بودند، پاكيزه اخلاقى بىنظير، هاشمى نسبى بىمانند، مكى وطنى بىهمطراز بود.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «مَولِدِ النَّبِی (ص) وَ وَفَاتِهِ» (روایات 16 ـ 17).