در نقد «معنای زندگی» در جهان بینی علمی که جهان را بریده از مبدأ و معاد در نظر می گیرد، جهان بینی توحیدی، رابطة جهان و خالق آن را غیرقابل گسست دانسته و به توحید در ربوبیت قایل است و انسان مومن با اعتقاد به توحید در ربوبیت همه کارهای خود را ناشی از ربوبیت الهی می داند و تنها طبق برنامه ریزی الهی حرکت می کند و با این اعتقاد به معنای زندگی مورد نظر دین خواهد رسید. و اگر کسی بخواهد معنای زندگی خود را طبق دلخواه خود شکل بدهد، به تعداد انفاس مردم باید معنای زندگی قابل تحقق باشد که یک حرف باطلی است.