وقتی سخن از توحید در ربوبیت به میان می آید و همه کارها مربوط به خدا دانسته می شود، نقش انسان مورد پرسش قرار می گیرد که خود انسان در این میان چه نقشی دارد؟ از نظر دینی، نگاه اومانیستی که انسان همه کاره جهان باشد، مردود بوده و انسان جزء عالم و نه معنا دهندة آن محسوب می شود. اگر قدرت و نعمتی به انسان بخشیده شده است در پرتو عنایات الهی است نه آنکه خود چیزی بالذات دارا باشد.