مراد از خوشحالی مطرح در معنای زندگی ، خوشحالی عمیق تری است که با تأمین هر نیازی شبیه حالت پیدا شدن گم شده، برای انسان حاصل می شود و این خوشحالی با برقراری ارتباط با خداوند و کسب رضایت الهی قابل حصول است نه دنبال سراب رفتن که هیچ چیزی عاید انسان نخواهدکرد. اولیاء الهی در پرتو همین برقراری ارتباط با خداوند هیچ حزن و اندوهی ندارند.