گزیده درس صد و چهل و شش
این درس به آخرین باب از کتاب توحید اختصاص دارد که در آن مرحوم کلینی چهار روایت ذکر نموده است. این باب به «بَابُ الهِدَایَةِ أَنَّهَا مِنَ اللهِ عَزَّوَجَل» معروف است و مقصود این است که هدایت انسان از سوی خدای متعال میباشد و چنانچه هدایت از سوی خداوند نمیبودی، انسان تشخیص نمیداد کدام راه درست و کدام مسیر نادرست است! خدای متعال از طریق فرستادن پیامبران عقل انسان را زنده و پویا نموده و این عقل تشخیص میدهد که گفتار انبیاء درست است. در حدیث اوّل ثابت بن سعيد میگويد: امام صادق (ع) فرمود: اى ثابت، شما را به مردم چهكار؟ از مردم دست برداريد، احدى را به مذهب خود نخوانيد، به خدا اگر همه اهل آسمانها و زمين گرد هم آيند براى آنكه يك بنده را كه خدا اراده كرده گمراه بماند بخواهند هدايت كنند نتوانند و اگر همه اهل آسمانها و زمين گرد هم آيند تا بندهاى را كه خدا خواسته هدايت شود گمراه كنند نتوانند، ... در حدیث دوّم، امام صادق (ع) میفرماید: وقتی خداوند خير بندهای را بخواهد، اثرى از نور در دلش میگذارد و گوشهاى دلاش را باز میكند و فرشتهاى بر او میگمارد تا نگهدارش باشد و ... امام صادق (ع) در حدیث سوم میفرماید: امر تشيع خود را براى خدا قرار دهيد، نه براى مردم. زيرا آنچه براى خدا است به حساب او گذارده شود و آنچه براى مردم است، به سوى خدا بالا نرود. به خاطر دينتان با مردم پرخاشگری نكنيد؛ زيرا جدل، خصومت و پرخاشگری دل را بيمار میكند ... استاد بعد از اینکه احادیث دوم و سوم را بررسی میکند، روایت چهارم را هم ترجمه میکند و این حدیث را فضيل بن يسار از امام صادق (ع) نقل میکند و میگوید: خدمت امام (ع) عرض کردم: مردم را به مذهب شيعه بخوانيم؟ حضرت در جواب فرمود: اى فضيل! نه، بهراستى چون خدا خير بندهاى را بخواهد به فرشتهاى فرمان مىدهد گردنش را بگيرد و او را خواه و ناخواه وارد مذهب شيعه كند.
کلیدواژه: کتاب توحید، باب «الهِدَایَةِ أَنَّهَا مِنَ اللهِ عَزَّوَجَل» (روایات 1ـ 4).