گزیده درس صد و هفتاد
«الْإِمَامُ الْبَدْرُ الْمُنِيرُ وَ السِّرَاجُ الزَّاهِرُ وَ النُّورُ السَّاطِعُ وَ النَّجْمُ الْهَادِي فِي غَيَاهِبِ الدُّجَى وَ أَجْوَازِ الْبُلْدَانِ وَ الْقِفَارِ وَ لُجَجِ الْبِحَارِ الْإِمَامُ الْمَاءُ الْعَذْبُ عَلَى الظَّمَإِ وَ الدَّالُّ عَلَى الْهُدَى وَ الْمُنْجِي مِنَ الرَّدَى الْإِمَامُ النَّارُ عَلَى الْيَفَاعِ الْحَارُّ لِمَنِ اصْطَلَى بِهِ وَ الدَّلِيلُ فِي الْمَهَالِكِ مَنْ فَارَقَهُ فَهَالِكٌ: امام ماه تابنده، چراغ فروزنده، نور بر افروخته و ستاره رهنما در تاريكى شبها و بيابانهاى تنها و گرداب درياها است. امام آب گوارائى است براى تشنگى و رهبر بهحق و نجاتبخش از نابودى است. امام چون تشنگى و رهبر بهحق و نجاتبخش از نابودى است. امام چون آتشى است بر تيه براى سرمازدگان و دليلى است در تاريكىها كه هر كه از آن جدا شود، هلاك است.» امام رضا (ع) در ادامه میفرماید: امام ابرى است بارنده، بارانى است سيلآسا، آفتابى است فروزان و آسمانى است سايهبخش و زمينى است گسترده و چشمهاى است جوشنده و غدير و باغى است، امام امينى است يار و پدرى است مهربان و برادرى است دلسوز و پناه بندگان خدا است در موقع ترس و پيشآمدهاى بد، امام امين خداوند است در ميان خلق و حجت او است بر بندگانش و خليفه او است در بلادش و دعوتكننده بهسوى خداوند است و دفاعكننده از حقوق خداى بزرگ است.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «نادرٌ جامعٌ فی فضل الإمام و صفاته» (روایت 1).