گزیده درس دوصد و چهل
بحث در بارهی توابع خطابی بود که مرحوم مصنف آن را در قالب سه مسئله نمود. در درس قبلی گفته شد که «اخذ به وجوه» بر دو قسم است: قسم اول آن مربوط به مهارتهای گفتاری و زبانی بود که مورد بررسی قرار گرفت. قسم دوّم، مربوط به یکسری مهارتهای عملی است که خطیب اضافه بر مهارت در گفتار، یکسری مهارت عملی را هم رعایت کند تا خطابه تأثیرات بیشتری بر مخاطبان داشته باشد. منظور از مهارتهای عملی، اموری است که اختصاص به تحوهی شناخت شنوندگان نسبت به خطیب و شکل و شمایل خارجی وی دارد که سخنانش مورد پذیرش مخاطبان قرار گیرد. این امور یا گفتاری است مانند تمجید و ستایش از خطیب و نظرات وی یا عملی است، مانند اینکه در مکان بلندی قرار بگیرد و یا شکل و قیافه آراسته ظاهر گردد و حرکات مناسب دست داشته باشد.
کلیدواژ: توابع خطابه (اخذ به وجوه).