گزیده درس هفتاد و پنج
استاد در درس قبلی بررسی احادیث باب کون و مکان را به پایان برد و از این درس به سراغ بررسی روایات باب «النسبة: انتساب و خویشی» میرود. مرحوم کلینی در این باب چهار حدیث آورده است که حدیث اوّل از امام ششم (ع) است. امام صادق (ع) در این حدیث به پرسش یک یهودی از پیامبر گرامی اسلام (ص) راجع به نسب و نژاد خدا اشاره میکند. آن یهودی از رسول خدا میپرسد که نسب و نژاد پروردگارتان را برای ما بگویید؟! حضرت تا سه روز جواب نمیدهد، تا اینکه سوره «توحید» نازل میشود. در روایت دوم، امام صادق (ع) برای حمادبن عمرونصیبی سوره توحید را تفسیر میکند. حدیث سوم، بازهم راجع به توحید است و اینبار از امام سجاد (ع) سوال میشود و حضرت در جواب میفرماید: همانا خدای متعال علم داشت که در آخرالزمان مردمى محقق و موشكاف میآيند؛ از اينرو سوره «قل هو الله احد» و آيات سوره حديد را كه آخرش «و هو عليم بذات الصدور» است نازل فرمود، پس هر كه براى خداشناسى غير از اين جويد هلاك است. حدیث چهارم هم در ارتباط با سوره توحید است و این حدیث از امام رضا (ع) روایت شده است. عبدالعزيز میگويد از امام رضا (ع) راجع به توحيد پرسيدم، حضرت فرمود: هر كسی «قل هو الله احد» را بخواند و به آن ايمان بیاورد، توحيد را شناخته است. عرض كردم: اين سوره را چگونه بخواند؟ فرمود چنانچه مردم مىخوانند و خود حضرت اين جمله را افزود: چنين است پروردگارم. افزودن اين جمله پس از پايان سوره مستحب است و مانند گفتن «صدق الله العلى العظيم» پس از پايان قرائت قرآن و گفتن «لبيك» بعد از «يا ايها الذين آمنوا» است.
کلیدواژه: کتاب توحید، باب «النسبة» (روایات 1 ـ 4).