گزیده درس هشتاد و هفت
استاد از این درس وارد باب «صفات الذات» میشود و شش روایت این باب را مورد بررسی قرار میدهد. در این باب صفات ذات باری تعالی تبیین میشود و استاد پیش از بررسی روایات به معنای صفت میپردازد، سپس به سراغ بررسی روایات میرود. روایت اوّل را ابوبصیر از امام صادق (ع) نقل کرده و میگوید: شنيدم كه امام صادق (ع) ميفرمود: علم خداى عزوجل هميشه عين ذاتش بوده آنگاه كه معلومى وجود نداشت و شنيدن عين ذاتش بود زمانى كه شنيدهشدهاى وجود نداشت و بينایى عين ذاتش بوده آنگاه كه ديدهشدهاى وجود نداشت و قدرت عين ذاتش بوده زمانى كه مقدورى نبود، پس چون اشياء را پديد آورد و معلوم موجود شد علمش بر معلوم منطبق گشت و شنيدنش بر شنيده شده و بينایيش بر ديدهشده و قدرتش بر مقدور. ابوبصير (در ادامه) میگويد: عرض كردم: پس خدا هميشه متحرك است؟ فرمود: خدا برتر از آن است، حركت صفتى است كه با فعل به وجود آيد، عرض كردم: پس خدا هميشه متكلم است؟ فرمود: كلام صفتى است پديدشونده ازلى و قديم نيست، خداى بود و متكلم نبود.
کلیدواژه: کتاب توحید، باب «صفات الذات» (روایت 1).