گزیده درس صد و هجده
درس همچنان در خطبه اوّل باب کلیات توحید است و استاد درس را از این جمله شروع میکند: «لَمْ يُكَوِّنْهَا لِتَشْدِيدِ سُلْطَانٍ وَ لاَ خَوْفٍ مِنْ زَوَالٍ وَ لاَ نُقْصَانٍ وَ لاَ اِسْتِعَانَةٍ عَلَى ضِدٍّ مُنَاوٍ وَ لاَ نِدٍّ مُكَاثِرٍ وَ لاَ شَرِيكٍ مُكَابِرٍ لَكِنْ خَلاَئِقُ مَرْبُوبُونَ وَ عِبَادٌ دَاخِرُونَ: چيزى را پديد نیاورده است تا سلطنت خود را تاييد كند و يا بيم نيستى و كاستى از خود بگرداند يا در برابر حريف ستيزهجو و هم چشم فزون طلب و شريك لجباز از آن كمك گيرد؛ بلكه سراسر جهان آفريدههایى پروريده و بندگان سر بزيرند.» امام (ع) در ادامه میفرماید: منزه باد خدائى كه آفرينش هرآنچه آفريده و پرورش هرچه آفريده بر او مشكل نبوده و از توانائى و سُستى آفرينش را به همين كه هست خاتمه نداده، دانسته هرچه را آفريده و آفريده آنچه را دانسته، نه آنچه را آفريده بر اثر انديشه و علم تازهاى بوده است و نه نسبت به آنچه نيافريده به خاطر ترديدش نبوده؛ ولى آفرينش او قضاء و فرماني ناگسستنى است و دانش محكم و فرمان استوار است. در قسمتی دیگری از کلام امام (ع)، خداوند چنین توصیف شده است: حمد و سپاس تنها او را سزاست و عظمت و بزرگوارى حضرت او را رواست، برتر است از آنكه پسرانى داشته باشد و پاكتر و مقدستر از آنكه با زنان بياميزد، عزيز و والاست از آنكه همسرى شريك او شود، در آنچه آفريده ضدى ندارد، و در آنچه دارد همانندى برايش نيست و احدى در ملك او شركت ندارد، يگانه و يكتا و بىنياز است.
کلیدواژه: کتاب توحید، باب «جَوَامِعِ التّوْحِيدِ: کلیات توحید» (روایت 1).