کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص داردبه مدلول کلمه اماره، ظن نوعی و اصل عملی. کار شناس در آغاز به تبیین اماره پرداخته است. کلمه حجت با اماره مترادف است. بیشتر علماء اصول بجای کلمه حجت از کلمه اماره استفاده می کنند. اماره به دو معنا به کار گرفته شده است. اماره یعنی هرچیزی که شارع مقدس اورا اعتبارنموده و حجت قرار داده است. معنای دیگری اماره یعنی خود ظن حاصل از خبر واحد یعنی آن حالت نفسانیه که برای شخص پیدا می شود که ترجیح یکی از دو طرف باشد. در مقابل کلمه ظن معتبر نیز به آن دو معنا به کار گرفته شده است. سپس به تبیین معنای ظن نوعی پرداخته است. علماء اصول برای ظن تقسیماتی ذکر کردهاند: مهمترین آنها عبارت است از: 1. ظن بر دوقسم است: الف: ظن خاص. ب: ظن مطلق. 2. ظن بر دو قسم است: الف: ظن طریقی. ب: ظن موضوعی. 3. ظن بر دوقسم است: الف: ظن نوعی یا شأنی. ب: ظن فعلی یا شخصی. در ادامه به تبیین اماره و اصل عملی پرداخته شده است.
مهمترین مباحث این درس:
مدلول کلمه اماره، ظن نوعی و اصل عملی. اقسام ظن. معنای اماره.