کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به معنای حجیت استصحاب. کار شناس محترم در آغاز به جمع بندی مباحث قبل پرداخته است. سپس به تبیین و تشریح حجیت استصحاب پرداخته است. از آنجاکه حجیت دارای معانی مختلفی است بنابر این چند معنای لغوی و اصطلاحی آن در این درس مطرح گردیده است. معنای که از استصحاب شده در آن معنا، حجیت استصحاب به کار برده نمی شود چون الزام شرعی مدلول دلیل است نه خود دلیل و در واقع آنچه که حجت است خود دلیل است در پاسخ این به سخن، مرحو مصنف آمده بیان می کند که ما وقتی از استصحاب بحث می کنیم تنها ابقاء و وظیفه عملی مکلف و وظیفه شرعی نیست. ما در استصحاب از یک قاعده کلی بحث می کنیم. که شارع آن را معتبر ساخته است. بنابر این استصحاب از این طریق می تواند حجت باشد ولی نه حجیتی که در امارات و ادله دیگر به کار برده می شود. بلکه حجیتی به معنای لغوی آن در اینجا مطرح است. چون حجیت اصطلاحی در علم اصول آن بود که باید متعلق خودشان را اثبات کند که این نوع حجت در مورد استصحاب به کار برده نمی شود به لیل اینکه در استصحاب هیچ نوع اثبات کنندگی وجود ندارد.
مهمترین مباحث این درس:
معنای حجیت استصحاب. معنای لغوی و اصطلاحی استصحاب.