کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به حجیت ذاتی علم. کار شناس محترم در آغاز به تبیین سه اصطلاح به عنوان مقدمه بحث پرداخته است. یک: کلمه علم. دو: کلمه ذاتی. سه: کلمه حجیت. سپس به تشریح آن پرداخته است. منظور از علم یا به اصطلاح اصولیون منظور از قطع عبارت است از مطلق اعتقاد جازم و به دور از هرگونه تردید و احتمال خلاف چه این اعتقاد مطابق واقع باشد و چه مطابق واقع نباشد که جهل مرکب نام دارد. منظور از ذاتی بودن حجیت علم آن است حجیت از ذات قطع سر چشمه می گیرد و از دامان خود علم می جوشد. منظور از حجیت چیست؟ در پاسخ گفته شده است که شیخ انصاری دو جمله دارد که معرکه آراء شده است اینکه گفته حجیت قطع ذاتی است ایا مراد این این است که وجوب متابعت قطع ذاتی اوست؟ یا مراد این است که طریقیت قطع با النسبه به واقع ذاتی آن است. در ادامه مرحوم مظفر می فرماید: این پرسش در رابطه با قطع ناشی شده از مقایسه قطع با ظن که در باره ظن دو مقام از بحث وجود دارد. 1. طریقیت ظن در واقع مجعول شارع است. 2. وقتی می گوییم ظن حجت است یعنی اینکه متابعت از آن برما واجب است. در باره قطع نیز همین بحث جریان دارد ولی مرحوم مظفر می گوید: مقایسه قطع با ظن در واقع از باب مسامحه در تعبیر است.
مهمترین مباحث این درس:
حجیت ذاتی علم. معنای کلمه علم. معنای کلمه ذاتی. معنای کلمه حجیت. طریقیت و وجوب متابعت.