کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس اختصاص دارد به اشتراط ظن فعلی با اتفاق علماء. کار شناس محترم در آغاز به تبیین و جمع بندی مباحث قبل پرداخته است. سپس به تبیین شرایط حجیت ظواهر پرداخته که از جمله شرایط آن این است که گفته اند ظواهر در صورتی حجت خواهد بود که ما در حقیقت طبق مراد متکلم ظن و گمانی داشته باشیم یعنی به موافقت آن ظهور گمان فعلی داشته باشیم واگر این گمان به این صورت وجود نداشته باشد این ظهور دیگر حجت نخواهد بود آیا این شرط جزء شرایط ظهور است یا جزء شرایط مخاطب است؟ در ادامه به تبیین دیدگاه مرحوم مظفر پرداخته شده اینکه ظهور یک صفتی متکی به لفظ است این لفظ است که مراد متکلم را می رساند اما اینکه گمان به این مراد پیدا شود و آن به صورت فعلی هم باشد در این صورت یک صفتی قائم به مخاطب و سامع است. لذا ویژگی موجو در مخاطب نمی تواند ویژگی لفظ قرار گیرد. ولی یک ویژگی را لفظ دارد که کاشف از مراد جدی متکلم است بنابر این لفظ در صورتی ظهور دارد که لفظ چنین کاشفیت از مراد متکلم داشته باشد مرحوم مظفر می گوید ظن نوعی برای مخاطب درحجیت ظهور لفظ کفایت می کند و ظن شخصی لازم نیست.
مهمترین مباحث این درس:
اشتراط ظن فعلی با اتفاق علماء در حجیت ظهور. ظن نوعی و ظن شخصی. شرایط حجیت ظواهر