گزیده درس دوصد و چهل و دو
استاد درس را با بررسی حدیث هفتم باب «الإشارة و النص على أبي الحسن موسى (ع)» آغاز میکند که در درس قبلی شش روایت این باب مورد بررسی قرار گرفت. حدیث هفتم را عیسی بن عبدالله از امام صادق (ع) نقل میکند و مفاد آن را وظیفه شیعیان در زمان عدم شناخت امام تشکیل میدهد. در این حدیث عيسى بن عبداللَّه از امام صادق (ع) میپرسد: اگر خداى ناخواسته شما وفات كنيد من به چه كسی اقتدا كنم؟ حضرت به پسرش امام موسى کاظم اشاره كرد ... حدیث هشتم به جایگاه امام کاظم در میان اهل بیت (ع) اشاره میکند. عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: ذَكَرَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) أَبَا الْحَسَنِ (ع) وَ هُوَ يَوْمَئِذٍ غُلَامٌ فَقَالَ هَذَا الْمَوْلُودُ الَّذِي لَمْ يُولَدْ فِينَا مَوْلُودٌ أَعْظَمُ بَرَكَةً عَلَى شِيعَتِنَا مِنْهُ ثُمَّ قَالَ لِي لَا تَجْفُوا إِسْمَاعِيلَ: فضل بن عمر گويد: امام صادق نام ابو الحسن (ع) را برد كه در آن موقع هنوز كودكى بود و فرمود: اين است آن مولودى كه در خاندان ما براى شيعيان ما از آن با بركتترى به وجود نيامده است. سپس رو به من كرد و فرمود: به اسماعيل جفا و درشتى نكنيد. محتوای حدیث نهم به سیره سیاسی امام صادق (ع) میپردازد و حدیث دهم به بیان برتری جایگاه امام کاظم (ع) نسبت به برادران خود اختصاص دارد. حدیث یازدهم در مورد سخن گفتن امام کاظم (ع) در گهواره است. احادیث دوازدهم و سیزدهم راجع به وجوب اطاعت از امام کاظم (ع) و سیاست خلفای عباسی در برابر اهلبیت (ع) است.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «الإشارة و النص على أبي الحسن موسى (ع)» (روایات 7 ـ 13).