گزیده درس دوصد و چهل و سه
استاد بحث را با بررسی حدیث چهاردهم باب «الإشارة و النص على أبي الحسن موسى (ع)» شروع میکند. مفاد این حدیث را سیاست خلفای عباسی در برابر اهلبیت (ع) تشکیل میدهد. روایت پانزدهم به سیره اهل بیت (ع) در دوران کودکی اشاره دارد. صفوان جمّال میگويد: از امام صادق (ع) از صاحب امر امامت پرسیدم؟ فرمود: صاحب اين أمر نه لهو دارد و نه لعب و بازى. در آن دوران ابوالحسن موسى كودك بود و با خود یک بزغاله داشت و به او مىگفت: (اسجدى لربّك) آمد. امام صادق (ع) او را دربر گرفت و به آغوش كشيد و فرمود: پدر و مادرم قربانت، كسى كه لهو و لعب ندارد. حدیث شانزدهم به انتصاب الهی اهلبیت (ع) به امامت اشاره دارد و این حدیث را فیض بن مختار از امام صادق (ع) نقل میکند. در ادامه استاد وارد باب «الإشارة و النص على أبي الحسن الرضا (ع)» میشود که مرحوم کلینی در این باب نیز شانزده روایت نقل کرده است. حدیث اوّل این باب در مورد کنیه امام رضا (ع) است که آن را حسين بن نعيم صحاف اینگونه نقل میکند. صحاف میگويد: من و هشام بن حكم و على بن يقطين در بغداد بوديم، على بن يقطبن گفت: خدمت امام موسى (ع) نشسته بودم كه پسرش (امام رضا) وارد شد، امام فرمود: على بن يقطين! همين على سرور اولاد من است، همانا من كنيه خودم را (ابوالحسن) به او بخشيدهام. حدیث دوّم دربارهی فضائل امام رضا (ع) است و آن را نعيم قابوسى از امام موسى بن جعفر (ع) نقل نموده است. احادیث سوم و پنجم در رابطه با امامت امام رضا (ع) و حدیث چهارم راجع به مقام خلیفة اللهی اهل بیت (ع) میباشد. حدیث ششم به سخن امام کاظم (ع) درباره جانشین آن حضرت اشاره دارد. زياد بن مروان قندى كه از واقفيه بوده است، میگويد: خدمت امام موسى (ع) رسيدم، پسرش امام رضا (ع) نزدش بود، به من فرمود: اى زياد: اين پسرم فلاني است، نامه او نامه من است، سخن او سخن من است، فرستاده او فرستاده من است و هر چه میگويد، درست است. حدیث هفتم به اعلام امامت امام رضا (ع) در جمع شیعیان اشاره میکند و آن را محمد بن مفضل نقل کرده است.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «الإشارة و النص على أبيالحسن موسى (روایات 14 ـ 16)» و باب «الإشارة و النص على أبيالحسن الرضا (روایات 1 ـ 7)».