گزیده درس چهارصد و بیست و سه
در درس قبلی در رابطه با روایت نخست «بیان اوصاف مؤمن، کافر، مشرک، منافق و ... در روایت امام باقر (ع)» این بحث مطرح گردید که خداوند به پیامبران شریعتهایی داده که به برخی از آن شریعتها اشاره گردید. استاد درس حاضر را از عبارت ذیل آغاز میکند: «وَ كَانَ مِنَ اَلسُّنَّةِ وَ اَلسَّبِيلِ اَلَّتِي أَمَرَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهَا مُوسَى عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَنْ جَعَلَ اَللَّهُ عَلَيْهِمُ اَلسَّبْتَ وَ كَانَ مِنْ أَعْظَمِ اَلسَّبْتِ وَ لَمْ يَسْتَحِلَّ أَنْ يَفْعَلَ ذَلِكَ مِنْ خَشْيَةِ اَللَّهِ ...». خداوند هر پيامبرى را به اتخاذ راه و روش خاصی مأمور کرد؛ از جمله راه و روشى كه خداوند به موسى (ع) امر نمود، اين بود كه برای آنها روز شنبه را مقرر داشت و چنانچه هر كسی این روز را بزرگ شمارد و از ترس خدا جسارت بر اين روز را حلال نشمارد، او را به بهشت داخل میکند. هر كه نسبت به حق اين روز توهين روا دارد و صيد ماهى را حلال شمارد، خداى بزرگ به دوزخ اندازد و اين زمانى بود كه صيد ماهى را حلال دانستند و روز شنبه آنها را حبس كردند و خوردند. خدا هم بر آنها غضب کرد بدون اينكه به خداى رحمان مشرك شوند يا نسبت به آنچه موسى (ع) آورده شك نمايند. خدا هم بر آنها غضب فرمود بدون اينكه به خداى رحمان مشرك شوند يا نسبت به آنچه موسى (ع) آورده شك نمايند. خداوند میفرمايد: «كسانى را از شما كه در روز شنبه تعدى كردند، دانستيد كه به آنها گفتيم بوزينگان رانده شويد». سپس عيسى (ع) را فرستاد براى شهادت به يكتایى خدا و اقرار به آنچه از جانب خدا آورده و براى آنها شريعت و طريقه قرار داد و موضوع روز شنبه را كه پيروان موسى مأمور به احترامش بودند و همه راه و روشهایى را كه موسى آورده بود، برهم خورد، پس هر كه راه عيسى را پيروى نكرد، خدا او را به دوزخ برد و مطلبى را كه همه پيامبران آوردند اين بود كه چيزى را شريك خدا نگيرند. سپس خداوند حضرت محمد (ص) را مبعوث کرد و او ده سال در مكه بود، در آن ده سال هيچ كس با شهادت به يكتایى خدا و رسالت محمد (ص) نمرد، جز آنكه خدا او را به سبب اقرارش به بهشت داخل كرد و آن ايمان و تصديق بود و هيچ يك از پيروان محمد را كه مردند عذاب نفرمود، جز آنكه به خداى رحمان مشرك شد و ...
کلیدواژ: کتاب ایمان و کفر، باب «بیان اوصاف مؤمن، کافر، مشرک، منافق و ... در روایت امام باقر (ع)» (روایت 1).