گزیده درس صد و پنجاه و شش
در درس قبلی چهار حدیث از احادیث باب «مَعرِفَة الإمام وَالرَّد اِلَیه» بررسی شد و در این درس استاد به ترجمه و تبیین روایات پنجم و ششم این باب میپردازد. در حدیث پنجم به این مسئله اشاره شده است که هر کس منکر حقانیت اهلبیت (ع) باشد، مانند کسی است که منکر معرفت خدا و رسول خدا است. ذریح بن یزید میگوید از امام صادق (ع) در مورد امامان بعد از پیامبر (ص) پرسیدم و آن حضرت امامان را از امیرالمؤمنین (ع) تا امام باقر (ع) شمردند و فرمودند: پس از پیامبر (ص) امیرالمؤمنین (ع) امام بود و بعد از او، امام حسن (ع) سپس امام حسین (ع) و پس از او امام سجاد (ع) و بعد از او امام باقر (ع) امام بود. در ادامه فرمودند کسی که آنان را انکار کند خداوند و رسول را انکار کرده است و روشن است که چنانچه انسانی چنین امر مهم و واجب را ترک کرده باشد گرفتار معصیت کبیره شده است. به دیگر سخن، همانگونه که معرفت خدا و رسول واجب است، معرفت ائمه نیز واجب است. راوی میگوید: خدمت امام (ع) عرض کردم فدایت شوم آیا بعد از حضرت امام باقر (ع)، شما امام هستید؟ و این سئوال را سه بار تکرار کردم. آن حضرت در جواب فرمود: من این روایت را برایت گفتم تا تو از گواهان خداوند در روی زمین باشی. حدیث ششم از امام صادق (ع) روایت شده است و این حدیث قدری طولانی میباشد. در این روایت امام (ع) به این مسئله پرداخته است که خداوند اطاعت ولی امرش را به اطاعت رسولش و اطاعت رسولش را به اطاعت خود پیوسته است؛ هر کس والیان امر را اطاعت نکند، خدا و رسول را اطاعت نکرده است.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «مَعرِفَة الإمام وَالرَّد اِلَیه» (روایات 5 ـ 6).