گزیده درس صد و هشتاد و یک
در جلسه گذشته چهار حدیث از احادیث باب «أنَّ اَهل الذِّکر الّذین اَمَرَ الله الخَلقَ بِسُئوالِهم هُمُ الأئمة (ع)» بررسی گردید و در این درس به سایر احادیث این باب پرداخته میشود. حدیث پنجم این باب را فضیل از امام صادق (ع) نقل کرده و در واقع این حدیث تفسیری است که در تفسیر آیه شریفه 44، سوره زخرف بیان شده است: «عَنِ اَلْفُضَيْلِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (ع): فِي قَوْلِ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى: «وَ إِنَّهُ لَذِكْرٌ لَكَ وَ لِقَوْمِكَ وَ سَوْفَ تُسْئَلُونَ» قَالَ اَلذِّكْرُ اَلْقُرْآنُ وَ نَحْنُ قَوْمُهُ وَ نَحْنُ اَلْمَسْئُولُونَ: امام صادق (ع) در تفسير همين آيه فرموده است: ذكر قرآن و ما قوم آنيم و ماييم سؤال شدگان. در حدیث ششم به این مسئله پرداخته شده است که مقصود از اهلذکر در قرآن چه کسانی هستند؟ حدیث هفتم، حدیث تفسیری است که امام باقر (ع) در باره آیه شریفه 43، سوره نحل بیان داشته است. در حدیث هشتم به وظایف اهلبیت (ع) و شیعیان اشاره شده است. امام رضا (ع) از امام سجاد (ع) نقل ميکند: بر امامان چيزى واجب است كه بر شيعيانشان واجب نيست و بر شيعيان ماست چيزى كه بر ما نيست. خداوند مردم را امر فرموده كه از ما بپرسند؛ زيرا فرموده است «اگر نميدانيد از اهلذكر بپرسيد»، به ايشان فرمان داده كه از ما بپرسند؛ ولى پاسخ بر ما لازم نيست، اگر بخواهيم پاسخ دهيم و اگر بخواهيم باز ايستيم.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «أنَّ اَهل الذِّکر الّذین اَمَرَ الله الخَلقَ بِسُئوالِهم هُمُ الأئمة (ع)» (روایات 4 ـ 8).