گزیده درس دوصد و پانزده
بحث در بارهی وصایا است. در درس گذشته سه تعلیم برای مجادل (سائل و مجیب) ارائه گردید و بعد از آن مرحوم مظفر ده توصیه را برای شخص سائل بیان میکند که بر سائل لازم است که این توصیهها را در هنگام جدل مورد توجه قرار دهد. اولین توصیه این است که سائل از همان ابتدا خواهان تسلیم شدن مجیب نشود و در واقع از همان آغاز مجادله نباید بگوید که شما حرف برای گفتن ندارید و جزء تسلیم شدن راهی دیگری ندارید. چون این نوع از موضعگیری موجب میشود که طرف مقابل به لجاجت بیفتد و سخنان سائل را نپذیرد. دومین توصیه برای شخص سائل این است که سئوالها و مطالب خودش را از همان ابتدا ناظر به اصل مطلوب نپردازد. به عبارت دیگر نباید از همان آغاز به سراغ اصل مطلب برود و باید ابتدا به حواشی بپردازد و آنگاه قدم به قدم خودش را به اصل موضوع نزدیک نماید. سپس مرحوم مصنف برای این کار پنج مرحله را بیان میکند. سومین توصیه این است که سائل باید مقدمات را درهم آمیزد و نظم منطقی آنها را برهم زنند و با زیرکی و هوشیاری به شکلی به مطلوب برسد که طرف مقابل از آن آگاه نشود.
کلیدواژه: توصیههای مربوط به سائل.