کتاب اصول فقه مرحوم مظفر:
این درس نیز اختصاص دارد به اجماع منقول. کار شناس محترم در آغاز به تبیین قول به تفصیل پرداخته است. سپس به تبیین بیان قول حق پرداخته شده است. اگر آنچه نقل شده قول و فعل و تقریر معصوم باشد قطعا حجت است ولی گاهی آنچه نقل شده دیدگاه خود ناقل باشد در این صورت ادله حجیت خبر واحد آن را شامل نمی شود و گاهی اجماع منقول هم با اعتقاد ناقل و منقول الیه کاشف قطعی از رأی و نظر معصوم است این به نوعی اجماع حدسی و لطفی است. وگاهی اجماع منقول به عقدیه خود ناقل مستلزم رأی معصوم نیست ولی به عقیده منقول الیه کاشفیت دارد از این صور مطرح شده در این باب فقط صورت دوم و سوم مشمول ادله حجیت خبر واحد هست به دلیل اینکه در این دو صورت که به نقل این ناقل اعتماد می شود از باب تصدیق ناقل در رأ و اعتقاد او نیست چه بسا خود وی معتقد به استلزام نباشد، بلکه از باب تصدیق ناقل در نقل است پس این گونه اجماع ها حجت است. در نهایت مرحوم مظفر می گوید: به نظرما حق آن است که تفصیل دهیم در اجماعات منقوله میان اجماعی که کاشف از حکم شرعی در نظر منقول الیه باشد و میان آن اجتماعاتی که کاشف از رأی معصوم عند المنقول الیه نباشد و لو عند الناقل کاشف است و بگوییم اولی حجت است ولی دومی حجیت ندارد.
مهمترین مباحث این درس:
اجماع منقول. و قول حق در مسأله