گزیده درس صد و بیست و نُه
پنج روایت از باب «نوادر» در درس قبلی بررسی گردید و استاد در این درس به ترجمه و تبیین حدیث ششم این باب میپردازد. این حدیث که قدری طولانی است، از امام صادق (ع) راجع به تفسیر سخن خدای منان که فرموده است: «فَلَمّا آسَفُونا انْتَقَمْنا مِنْهُمْ: چون ما را به افسوس آوردند از ايشان انتقام گرفتيم»، نقل شده است. امام (ع) در تفسیر این آیه شریفه فرمود: خداوند اولیایی را برای خودش آفریده است که اندوهگین و شاد میشوند. آنها آفریده و تربیت شدهاند. خداوند، رضایت آنها را بهعنوان رضایت خودش و خشم آنها را بهعنوان خشم خودش قرار داده است. زیرا به آنها دستور داده است تا مردم را بهسوی او دعوت کنند و راهنمایانی برای مردم بهسوی او باشند؛ به همین دلیل آنها به چنان جایگاهی دست یافتهاند. این بدان معنی نیست که خداوند مانند انسانها شاد یا غمگین میشود؛ بلکه این معنا، معنای آیه فوق است.
کلیدواژه: کتاب توحید، باب «النوادر» (روایت 6).