گزیده درس سیصد و سی و پنج
استاد درس را با بررسی حدیث هشتاد و نُه باب «فيه نُكَتٌ وَ نُتَفٌ مِن التَنزِيلِ فِي الوِلاية» شروع میکند و محتوای این روایت در رابطه با عهد متقابل مؤمنین و خداوند است. امام صادق (ع) درباره تفسیر آیه شریفه 40، سوره بقره (وَ أَوْفُوا بِعَهْدِي) میفرماید: به ولايت اميرالمؤمنين (ع) تا به عهد شما وفا كنم؛ يعنى بهشت را براى شما وفا كنم. روایت نود را ابوبصیر از امام صادق (ع) نقل میکند. امام (ع) در این روایت در رابطه با آیه شریفه 73 سوره مریم (وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَقَامًا وَأَحْسَنُ نَدِيًّا) میفرماید: پیامبر اسلام (ص) قریش را به ولایت ما دعوت کرد؛ امّا آنها دوری و انکار کردند. پس همین کفار قریش به اهل ایمانی که به امیرالمومنین و ما اهلبیت اقرار کرده بودند از راه سرزنش گفتند: کدام یک از این دو دسته، مقام بهتر و مجلس آراستهتری دارند؟ خداوند بر رد ایشان فرمود: پیش از ایشان چه نسلهایی را هلاک کردهایم که اثاث و جلوه زندگی بهتری داشتند. عرض کردم خداوند میفرماید: هر که در گمراهی باشد، خدای رحمانش همی کشاند. فرمود: همه آنها در گمراهی بودند، نه به ولایت امیرالمومنین ایمان آوردند و نه به ولایت ما و هم گمراه بودند و هم گمراهکننده؛ خداوند ایشان را در گمراهی و طغیان میکشید تا مردند و خدا ایشان را به بدترین جایگاه و ناتوانترین سپاه رسانید.
کلیدواژه: کتاب حجت، باب «فيه نُكَتٌ وَ نُتَفٌ مِن التَنزِيلِ فِي الوِلاية» (روایات 89 ـ 90).