443 خوشنودی و سرور الهی - استاد: حجة الإسلام والمسلمین شیخ حسن میلانی
گزیده درس چهارصد و چهل و سه
بحث در روایات باب «الرِّضَا بِالْقَضَاءِ» است و استاد میلانی این درس را با بررسی روایت هفتم این باب آغاز میکند. محتوای این حدیث در مورد آزمایشهای خداوند و صبر بر آنها و قضای الهی است. امام صادق (ع) میفرماید: در ضمن آنچه خداى متعال به موسى بن عمران وحى كرد اين بود یا موسى! مخلوقى كه نزدم دوستتر از بنده مؤمن باشد، نيافريدم. من او را به آنچه براى او خير است مبتلا کنم و به آنچه برايش خير است، عافیت دهم و آنچه شر اوست از او بگردانم ... من به آنچه بندهام را اصلاح كند داناترم، پس بايد بر بلايم صبر كند و نعمتهايم را شكر نمايد و به قضایم راضى باشد تا او را در زمره صديقين نزد خود نويسم، زمانى كه به رضاى من عمل كند و امرم را اطاعت نمايد. در روایت هشتم امام صادق (ع) میفرماید: در شگفتم از مرد مسلمانی كه خداى متعال برايش سرنوشتى تعیین نكند، جز آنكه خير او باشد، اگر بدنش را با قيچى ببرند خير اوست و اگر هم تمام خاور و باختر روى زمين را مالك شود خير اوست. حدیث نهم از امام باقر (ع) است و محتوای آن در مورد تسلیم در برابر قضای الهی است. در حدیث دهم امام سجاد (ع) راجع به اجزاء و درجات زهد، ورع، یقین و رضا سخن گفته و میفرماید: زهد ده جزء دارد که بالاترين درجه زهد پستترين درجه ورع است و بالاترين درجه ورع پستترين درجه يقين است و بالاترين درجه يقين پستترين درجه رضا است. حدیث یازدهم درباره رضایت به مقدّرات الهی و حدیث دوازدهم راجع به تسليم خدا بودن و راضى بودن به آنچه برايش پيش مىآيد، سخن گفته است. حدیث سیزدهم از امام صادق (ع) است. آن حضرت میفرماید: رسول خدا (ص) هيچگاه نسبت به امرى كه ميگذشت نمىفرمود: كاش غير اين مىبود.
کلیدواژ: کتاب ایمان و کفر، باب «الرِّضَا بِالْقَضَاءِ» (روایات 7 ـ 13).
#دروس_إسلامية
#قصص
#دروس
#محاضرات_اسلامية
#کتاب_داستان
#کتاب_ایمان_وکفر
#شیخ_حسن_میلانی